رحمت عام و خاص خدا
مشهور در میان گروهى از مفسران این است که صفت"رحمان"، اشاره به رحمت عام خدا است که شامل دوست و دشمن ، مؤمن و کافر و نیکوکار و بدکار مى باشد ، زیرا مى دانیم" باران رحمت بى حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بى دریغش همه جا کشیده" همه بندگان از مواهب گوناگون حیات بهرهمندند و روزى خویش را از سفره گسترده نعمتهاى بى پایانش بر مى گیرند ، این همان رحمت عام او است که پهنه هستى را در بر گرفته و همگان در دریاى آن غوطه ورند .
ولى"رحیم" اشاره به رحمت خاص پروردگار است که ویژه بندگان مطیع و صالح و فرمانبردار است ، زیرا آنها به حکم ایمان و عمل صالح ، شایستگى این را یافته اند که از رحمت و بخشش و احسان خاصى که آلودگان و تبهکاران از آن سهمى ندارند ، بهره مند گردند .
