خبرنامه دانشجویان ایران: در اولین سالگرد درگذشت دانشجوی نخبه معین رئیسی دانشجویان گردهم می آیند.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به مناسبت اولین سالگرد درگذشت دانشجوی نخبه معین رئیسی روزپنجشنبه 30-5-93 از ساعت 17:30 برمزار آن شادروان گردهم می آییم.
مکان: بهشت زهرا/ قطعه نام آوران (255)/ ردیف 37/ شماره 7
چهل روز گذشت
جات خیلی خالیه پسر
ببین بچه ها تو این عکس خوشحال و خندون هستن ولی کافیه این روزا یه نگاه به قیافه بچه ها بندازی ... . خیلی زود تنهامون گذاشتی .
روحت شاد
بعدا نوشت : در این مجلس از کتابچه خاطرات مرحوم معین رئیسی رونمایی شد .
سال گذشته شب نیمه شعبان ، یادم نیست چه استاتوسی گذاشته بود ، ولی هرچی بود من رو مجاب کرد تا ازش بپرسم پارسال نیمه شعبان کجا بودی ؟
مسابقات جهانی رباتیک مکزیک هم همون روزا تموم شده بود ...
me: سلام
انا لله و انا الیه راجعون
روحش شاد
مراسم تشییع پیکر معین رئیسی فردا ساعت 9 صبح
اگر در خواب میدیدم غم روز جدایی را
به دل هرگز نمیدادم خیال آشنایی را
هنوز 4 سال نشده که برای اولین بار باهاش صحبت کردم . روزای اول
دانشگاه ، تو روزایی که هنوز با کسی خیلی صمیمی نشده بودم و حتی شماره ای هم از هم
نداشتیم ، سر کلاس برنامه نویسی اومد کنارم نشست .
بعدا نوشت ، دوم شهریور : انا لله و انا الیه راجعون . معین رئیسی به رحمت حق پیوست .
خبرنامه دانشجویان ایران : معین رئیسی یکی از فعالین دانشجویی و عضو اسبق تحریریه «خبرنامه دانشجویان ایران» چهارشنبه شب در تصادفی دچار حادثه سخت شد که از تمام مخاطبین این پایگاه خبری تقاضا مندیم در عبادات خود وی را از دعاهای خیرتان برای شفای این دوستمان بی نصیب نگذارید.
گفته: هرکه این دعا را صد مرتبه بخواند و دعایت اجابت نشود پس مقاتل را لعنت کند.و آن دعا این است:بعدا نوشت ، دوم شهریور : انا لله و انا الیه راجعون . معین رئیسی به رحمت حق پیوست .
هنوز تو حال و هوای وداع با امام رضا بودم و دلگرفته ، هنوز خیلی از مشهد فاصله نگرفته بودم که گوشیم زنگ خورد ...
به نقل از پرتوپلاک :
هیچوقت خاطرات شبی که گذشت یادم نمیره تلفنی زنگ خورد و یه خبر بد داد منم فقط با هرچی دم دستم بود از پنل پیامک گرفته تا چت از هرکی که بود التماس دعا خواستم؛ نمیدونم چجوری سوار ماشین شدم، چجوری با اینکه ذهنم جای دیگه‌ای بود و مسیر رو نمی‌دیدم رسیدم بیمارستان
اول میکائیل و دست های خونیش ..... میگفت دستم زیر سر معین بود این خون معینه
بعد راهروی باریک و با نور کم اتاق عمل؛ یه خانواده ناراحت اما بدون بی‌تابی و فقط با توکل به خدا
تنهایی پشت در اتاق عمل رو یادم نمیره؛ این شعر رو همش تکرار میکردم: "حسین عشق منی ... ... " همین
حرفهای معین یادم میومد ..... پشت سر هم
