قلم

انا لله و انا الیه راجعون

معین رئیسی به رحمت حق پیوست .

روحش شاد

مراسم تشییع پیکر معین رئیسی فردا ساعت 9 صبح

اگر در خواب میدیدم غم روز جدایی را 

به دل هرگز نمیدادم خیال آشنایی را

هنوز 4 سال نشده که برای اولین بار باهاش صحبت کردم . روزای اول دانشگاه ، تو روزایی که هنوز با کسی خیلی صمیمی نشده بودم و حتی شماره ای هم از هم نداشتیم ، سر کلاس برنامه نویسی اومد کنارم نشست . سلام و احوالپرسی و خودشو معرفی کرد و اسم من رو هم پرسید . شمارشو بهم داد و گفت لازم میشه . گفت فردا داریم با بچه ها میریم اردو غدیر ( مشهد ) ، ثبت نام کردی ؟ گفتم دوست دارم بیام ولی معطل کردم ثبت نام تموم شد . خندید و گفت پاشو برو ثبتنام کن . ایشالا قبول میکنن . روز قبل از حرکت درحالیکه حتی فکرش رو هم نمیکردم ثبت نام کردم و رفتیم مشهد ... .

باورم نمیشه چقدر زود گذشت . زنگ میزد میگفت داریم میریم قم با بچه ها بیاید ، داریم میریم مشهد ، داریم میریم کوه ، افطاری ، جلسه و ... .

یه بار تو حرم امام رضا علیه السلام نشسته بودم ، روبروی ضریح مطهر ، احساس کردم گوشیم داره زنگ میزنه ! اول فکر کردم اشتباه میکنم آخه جلو ضریح که گوشی آنتن نمیده . بعد دیدم نه داره زنگ میخوره برداشتم دیدم معینه . گفتم چجوری شمارمو گرفتی ؟! با تعجب گفت یعنی چی ؟ گفتم من جلو ضریح امام رضا نشستم و گوشی نباید آنتن بده ... . حلالیت گرفت که بره مکه .

همین دفعه آخر توی تعطیلات عید بود . نماز صبح رو خوندم و میخواستم بخوابم که تلفنم زنگ خورد . دیدم شماره مهدی افتاده . ترسیدم گفتم نکنه اتفاقی افتاده که داره این موقع زنگ میزنه . برداشتم و گفت کوه میای ؟ گفتم کی ؟! گفت همین الان ! گفتم مهدی حالت خوبه ؟ من الان نمیرسم که . گفت پاشو بیا میرسی . گفتم بت خبر میدم . به دقیقه نکشید که دیدم معین داره زنگ میزنه . برداشتم ، معین سلام کرد و گفت : خودتو لوس نکن ، پاشو سریع بیا منتظریم ، خداحافظ . یادش بخیر . مثل همیشه فعال و بانشاط و با لبخند . توی راه فعالیتش بیشتر همه بود . اونروز بیشتر صحبتا درباره انتخابات بود ولی یه چند دقیقه ای هم معین اومد کنارم نشست و درباره «شاب» باهام صحبت کرد . توی کوه هم که معین کم نذاشت . فیلمایی که اونروز گرفتیم همش شور و نشاط معینه و آخرین عکسی که با معین گرفتیم هم همونجا بود . وقتی من و مهدی میخواستیم عکس دو نفره بندازیم و عکس شد عکس 6 نفره .

نزدیک انتخابات وقتی رفته بودم چهارراه ولیعصر اونجا دیدمش . لبخند ، لبخند و لبخند . سریع به ستاد میرفت و میومد و ... . تو اوج کار هم لبخند رو لبش بود . 

هیچ وقت لبخند از رو لباش نمیرفت حتی تو اوج کار و وقتیکه فکرش مشغول بود .

اما توی آخرین دیدارمون ندیدم که لبخند داشت یا نه . دیروز وقتی روی تخت بیمارستان دیدمش ، جرات نکردم به صورتش نگاه کنم . ایکاش آخرین دیدارمون اینطور نمیشد .  

چهارشنبه تازه از مشهد خارج شده بودم که محمدرضا زنگ زد و پرسید از معین خبر داری ؟ من که خبر از هیچی نداشتم سریع زنگ زدم مهدی و محسن و فهمیدم که معین تصادف کرده و عملش کردن و عمل رضایت بخش بوده . پنج شنبه از مهدی خبر گرفتم چه خبر از معین که جواب داد : رفقا واقعیت اینه که امیدی به حیات نیست و ... . یه لحظه خشکم زد . چند بار پیامک مهدی رو خوندم . هیچ جور نمیتونستم باور کنم چی نوشته . جمعه با بچه ها رفتیم بیمارستان . اوضاع اصلا خوب نبود و حرف از معجزه بود ولی امیدوار بودیم ، یعنی باورمون نمیشد که معین میخواد بره . منتظر خبر بهوش اومدنش بودیم . جمعه شب با بچه ها ختم سوره اسراء گرفتیم و بعد هم یه ختم قرآن شروع کردیم . صبح شنبه با صدای گوشیم از خواب بیدار شدم . پیامک اومده بود . یه لحظه موندم . دوست نداشتم اون پیام رو باز کنم ولی بالاخره مجبور بودم باز کنم ، مخصوصا با میس کال هایی که افتاده بود حدس میزدم باید پیامک مهمی باشه . همون پیامکی بود که اصلا انتظار نداشتم ببینم : انا لله و انا الیه راجعون . معین رئیسی درگذشت .  

عادت کرده بودم که هروقت اخبار مربوط به جلسات مربوط به انجمن اسلامی رو میزنن ، تو عکسا دنبال معین بگردم ، اما از این به بعد ... .

فکرشو نمیکردم که معین اینقدر زود تنهامون بذاره و بره . واقعا سخته و توصیف شدنی نیست . امیدوارم که حلالمون کرده باشه . نمیدونم ما عبرت میگیریم یا بازم ... .

خدا بهمرات معین . انشاءلله خدا به پدر و مادرت صبر بده و با جوان امام حسین علیه السلام محشور بشی . روحت شاد .